W dniach 10-24 listopada br. odwiedziłem Kenię. Podstawowy powód tego wyjazdu był związany z naszą gospodynią. Po dwóch latach pobytu w Polsce pierwszy raz miała odwiedzić swoją ojczyznę. Towarzyszyć jej miało 20 osób. Niestety, w przeddzień wyjazdu dwie osoby, którym najbardziej zależało na wizycie w Kenii, dowiedziały się, że muszą zostać w Polsce. Jedną z nich była pani Mercy.

Wyjazd miał wymiar charytatywny. W programie znalazły się odwiedziny w kilku miejscach prowadzonych przez polskich misjonarzy. Odwiedziliśmy m.in. sierociniec w Limuru prowadzony przez polskie benedyktynki i tamtejszą szkołę szycia. Kilka miesięcy temu została zamknięta z powodu braku sprzętu. Siostry zamierzają ją otworzyć, gdy tylko zakupią maszyny do szycia, materiały, nożyczki, nici i inne niezbędne rzeczy. Z pieniędzy zebranych w naszej parafii w tygodniu misyjnym siostry zakupią kilka maszyn.

Odwiedziliśmy ośrodek franciszkański w Ruiri. Jest to rodzinna parafia pani Mercy. Misjonarze wybudowali tam szkołę, szpital i ośrodek rekolekcyjny. Sami prowadzą te dzieła. Warunki w nich panujące są bardziej niż skromne. Nieopodal, w mieście Meru, pewien Polak wraz z żoną Kenijką prowadzą ośrodek rehabilitacyjny dla dzieci niepełnosprawnych. Mieści się on w czymś podobnym do naszego warsztatu samochodowego w jakimś betonowym garażu. Kilka osób z naszej grupy podjęło adopcję na odległość polegającą na opłaceniu miesięcznego kosztu pobytu dziecka w tym ośrodku. Fundacja Centrum Furaha zbiera środki na wybudowanie nowego ośrodka zapewniającego godziwe warunki dla dzieci. Jest to bodajże jedyny ośrodek w całym kraju. Radykalny sposób radzenia sobie z ludźmi niepełnosprawnymi, nieuleczalnie chorymi lub starymi poznaliśmy w wiosce masajskiej. Takie osoby Masajowie wynoszą do lasu na pożarcie przez dzikie zwierzęta.

Byliśmy także w narodowym sanktuarium w Subukia, gdzie objawiła się Matka Boża. Polski franciszkanin buduje tam kościół i zaplecze dla pielgrzymów. Raba Wyżna będzie mieć swój wkład w powstanie jednej kapliczki na drodze różańcowej.

Oprócz zderzenia z inną kulturą i warunkami życia tamtejszej ludności zobaczyliśmy także niesamowite atrakcje turystyczne, wśród nich safari, fabrykę herbaty, plantację kawy. Odwiedziliśmy rodzinny dom znajomego Kenijczyka. Uczestniczyliśmy w niedzielnej mszy św. w katedrze w Mombasa.

Zdumiał nas poziom bezpieczeństwa sanitarnego związanego z epidemią COVID-19. Nasze społeczeństwo mogłoby się wiele nauczyć od Kenijczyków. Proszę najnowszych alarmów epidemicznych związanych z Afryką południową nie kojarzyć z Kenią. Z Kenii do RPA jest o 1000 km dalej niż z Polski do Fatimy.

Wspomniałem, że nasza gospodyni nie poleciała z nami. Nie otrzymała zwrotu pieniędzy, ale bilet lotniczy może wykorzystać w ciągu najbliższego roku. Spróbujemy więc zorganizować nową grupę na wyjazd o podobnym programie. Osoby chętne do spędzenia w Kenii dwóch tygodni poczynając od 7 lutego 2022 proszę o kontakt.

ks. Dariusz Ostrowski