We wrześniu spotkałem się osobiście ze wszystkimi grupami duszpasterskimi, jakie istnieją w naszej parafii. Chciałem w ten sposób postawić diagnozę duszpasterską po przebyciu koronawirusa.

Wspólnota Galilea przeszła tę chorobę bezobjawowo. Wydaje się, że jest jedyną grupą, której COVID nie zaszkodził. Od początku pandemii do dziś członkowie tej wspólnoty spotykają się na modlitwie, prowadzą spotkania formacyjne, angażują się w życie parafialne. Chciałbym więc podziękować im zwłaszcza za pomoc w zorganizowaniu całodziennych adoracji w adwencie i wielkim poście oraz wprowadzeniu nabożeństwa pierwszych sobót. W tej ostatniej inicjatywie Galilea wspomogła inną grupę modlitewną, której nie potrafię nazwać (pospolite ruszenie?). Obie grupy ufundowały figurę Matki Bożej Fatimskiej, która stoi na stopniach prezbiterium.

Epidemia koronawirusa wyrządziła widoczne szkody służbie liturgicznej ołtarza. W dniu 15 marca 2020 roku niemal 2/3 ministrantów i lektorów zniknęło z prezbiterium, a wielu z nich nawet z kościoła. Wraz z nimi przepadły także komże i alby, które otrzymali podczas błogosławieństwa. Na szczęście ci, którzy pozostali przy ołtarzu wraz z nowo przyjętymi ministrantami, stanowią grupę, na którą można liczyć.

Jeszcze bardziej pandemia dała się we znaki młodzieży z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. W ostatnim czasie zaczęli się znowu spotykać, ale zachowują się tak, jakby mieli kłopoty z oddychaniem. Na szczęście sami nie godzą się z taką rachityczną egzystencją i wkrótce należy się spodziewać nowego poruszenia wśród młodego pokolenia naszych parafian.

W naszej parafii istnieje jeden krąg oazy rodzin. Od wielu lat wspólnota ta poddała się samokwarantannie i niewiele osób słyszało o jej istnieniu. Postawiłem ich przed dylematem: otwieramy drzwi i wychodzimy do ludzi albo oaza zaschnie na śmierć. Oazie rodzin podano więc tlen i stał się cud: tak się towarzystwo ożywiło, że ruszyło do ludzi, a za dwa tygodnie cała parafia o nich usłyszy.

Na granicy zagłady znalazł się małżeński krąg biblijny. Na razie są nieprzytomni i sami nie wiedzą, czy istnieją. Chciałbym im pomóc, ale jeszcze nie wiem jak.

Ciekawy przypadek to Akcja Katolicka. Spotykają się ponoć regularnie. Zadbali o stacje drogi krzyżowej i jej poprowadzenie w święto Podwyższenia Krzyża św. Dziś przeprowadzają coroczną zbiórkę na Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia. Jednak z pewnością Akcja Katolicka potrzebuje świeżej krwi, czyli trzeba dokonać transfuzji. Szukam odpowiednich dawców.

Covid19 doprowadził do śmierci dwie grupy, które kiedyś istniały w naszej parafii: oaza i Panamaraba. Musiały podupaść na zdrowiu jeszcze przed pandemią, bowiem ja w tej parafii nie spotkałem się z żadnymi objawami życia tych wspólnot.

Dziś po południu czeka mnie spotkanie z członkami Żywego Różańca. W zeszłym roku takie spotkanie odbyło się w kościele. Wzięło w nim udział nie więcej niż 10% wszystkich, którzy się przyznają do tej wspólnoty. Zobaczymy jak będzie dzisiaj.

Wszystkie grupy parafialne i wszystkich parafian proszę: obudźcie się! Z istnieniem koronawirusa musimy się pogodzić i nauczyć się normalnie żyć pomimo jego istnienia. Wspólnota parafialna jest żywa wówczas, gdy widać w niej zaangażowanie ludzi świeckich. Chciałbym zwłaszcza, aby wszyscy byli ministranci, lektorzy, animatorki, KSMowicze ujawnili się i stworzyli w parafii środowisko trzydziesto-, czterdziesto- i więcej-latków widoczne przy ołtarzu, w kościele i w życiu społecznym Raby Wyżnej i Bielanki.

ks. Dariusz Ostrowski