Od wieków do połowy XIX stulecia wiernych chowano w poświęconej ziemi wokół kościołów. Dlatego teren między murem wokół kościoła a samą świątynią przy niemal każdym starym kościele jest starym cmentarzem. Rzadko kiedy można na nich spotkać mogiły. Z biegiem lat zostały one zlikwidowane. Na wyrównanym terenie zazwyczaj rośnie trawa, czasem drzewa. Jednak można być niemal pewnym, że kilkadziesiąt centymetrów pod powierzchnią pochowane były szczątki ludzi zmarłych przed wiekami.

Potwierdziło się to latem 2010 roku, gdy od czerwca do września przeprowadzono prace polegające na odwodnieniu i izolacji fundamentów kościoła parafialnego w Rabie Wyżnej. W trakcie prac światło dzienne ujrzały ludzkie kości. Zostały one zebrane do drewnianej skrzyni i pochowane we wspólnej mogile na cmentarzu w Rabie Wyżnej.

Najstarsze mogiły na rabiańskim cmentarzu pochodzą z drugiej połowy XIX wieku. Niejedna z nich nie ma opiekuna i tylko dzięki litości nawiedzających cmentarz czasem zapłonie na nich świeczka, czasem ktoś położy nań kwiatek.

Wśród takich zapomnianych, bezpańskich grobów jeden się wyróżniał. Stał na nim ładny pomnik z piaskowca w kształcie krzyża. W miejscu, w którym prawdopodobnie wypisane były imiona pochowanych tu zmarłych, nie pozostał ślad nawet po jednej literce. U stóp tego krzyża wyrzeźbiony był jakiś symbol przypominający pług. Choć pomnik był w niezłym stanie, to liczne krawędzie i niektóre elementy były ukruszone.

Od marca do lipca 2021 nagrobek z piaskowca został poddany renowacji i konserwacji. Po odnowieniu przeniesiony został na miejsce wspomnianej wyżej zbiorowej mogiły. Wykonana została płyta nagrobna materiałem i kolorystyką nawiązująca do starego pomnika. Całość stanowi teraz grobowiec kryjący doczesne szczątki parafian chowanych przez wieki przy rabiańskim kościele. Godnie pochowane niech czekają na dzień zmartwychwstania.